8 setembro 2011 - Entreno para olvidar

Hoxe foi un fracaso absoluto de entreno. A idea era facer 14 kms a un ritmo aproximado de 7'/km pero por enésima vez o sol e o calor poideron ( e de que maneira) comigo. Escollín a ecopista empezando en Valença pois así tería territorio despexado (e non moi duro) para correr durante varios kilométros.  A cousa non empezou mal, ata o km 1,5 aproximadamente collín sombra e ía relativamente ben, pero a partir de aquí, tortura chinesa, sol , calor, sede, longas rectas e cada vez máis e máis lento, case se podería dicir que ía andando un chisco rápido. Eu quería pero non podía, incluso no punto de retorno, parei un chisco a estirar, pois a dor de cuadriceps e xemelgos era grande. Así volvín a poñerme en marcha con outros 7 kms por diante.... o principio parecía que podería mellorar algo, pero pasado pouco mais de 1km volvemos á mesma, o sol caíndo a plan e as miñas pernas quedando tesas como paus, literalmente ía arrastrado. Estábamo plantexando xa como un adestramento mental, como se fosen os últimos 7 kms dunha maratona na que fose desfondado, pero nin así, tras 4 kms de intenso sufrimento, decidín parar e facer os 2 ultimos kms andando, incluso así ía lento con pinchazos nos xemelgos. Penso que sufrín algo similar (aínda que menos grave, por suposto) que unha insolación ou golpe de calor,  ademais de que empecei o adestramento apenas 2 horas despois de comer, algo que non acostumo a facer nunca. Destas decisións erroneas se aprende e do sufrimento como o de hoxe tamén se saca rendimento no futuro, asi que borrarerei as malas sensacións do día e quedareime coas poucas poucas positivas , 14kms de exercicio físico, certo bo nivel de sufrimento mental e que a loita continua. E o  próximo sábado toca báscula, a ver se os esforzos e sacrificios serven de algo